Blog: 10 jaar Souterrain Cup, slotracefeestje in de kelder

de baan ligt er weer mooi bij

De 10e editie van de Souterrain Cup staat vandaag op de agenda. In het begin bestond het veld uit veelal clubloze hobby-slotracers die nooit buiten het eigen zolderkamertje raceten, maar daar veelal wel een blog van bijhielden. Deze bleekneusjes zijn inmiddels ingeruild voor een iets doorgewinterder publiek en ik heb het idee, gevoed door de Whatsapp-groepjes, dat ze Marc’s baan als hun clubhuis beschouwen. Ik heb in weerwil van het voorgaande wel altijd het voorrecht gehad een uitnodiging te mogen ontvangen! Dit jaar is SRA-clubgenoot Dennis ook van de partij. Net als zijn collega René, die meer tot de vaste klanten behoort. Alleen Michel, mijn kersverse teammaat, ken ik niet. De rest van de mannen heb ik al meer meegemaakt. Na alle jaren van Corona-ellende kunnen we nu eindelijk weer eens vrijuit gaan racen met z’n allen. Geen mondkapjes, teststrips en ook Ollie is gestopt met wat hij het liefste doet bij binnenkomst. Dennis en ik zijn er mooi vroeg bij. We komen op het/de Bleihof aanrijden als er uit de nevelen opeens een groot sinister uitziend persoon opduikt! Ondanks de mist en het duister getooid met een dikke sigaar, zonnebril, hoed en een soort mitrailleur koffer!

niets te veel gezegd… dank aan F103 voor de foto

Het blijkt gelukkig om Janneman te gaan, dus dan is Igor ook niet ver weg. René is er al, die stond al om 7.45 voor de deur. Ik denk dat hij daar de nacht heeft doorgebracht.

Het huis blijkt door Annemarie en Marc feestelijk versierd met Italiaanse vlaggetjes en opblaas tienen in het goud.

10 jaar Souterrain Cup!

Na de begroeting en een bakje koffie duiken we toch de kelder in. Het is nog rustig en we hebben maar 3 sporen te verdelen. We mogen alleen op het spoor dat we als team hebben toegewezen gekregen voor race 1. Voor ons is dat rood. Dit jaar is het de bedoeling dat een ieder zijn eigen auto meeneemt en prepareert. Het kostte Marc elk jaar gewoon te veel auto’s! Er zijn dit jaar ook knutselmiddagen en er is zelfs de mogelijkheid geweest een sprintrace te rijden. Je hebt hierdoor meer invloed op de eigen prestaties en er worden meer innovaties en tips uitgewisseld. Zelf heb ik de kleine “Pantzer”, de 908/3 uit 1970 speciaal ontworpen voor de Targa. Het 3,5m korte karretje weegt slechts 500 kg. “Less is more” en “wat er niet op zit kan ook niet kapot”.

Bij de mijne, van NSR, is dat motto in de Livery ook nog doorgetrokken. Die is er eigenlijk niet. Zelf heb ik de minimalistische look van de auto nog versterkt door er matte lak overheen te spuiten. Het NSR kinderkopje heb ik vervangen door een volwassen hoofd met een helm in de kleuren van Vic Elford en zo’n vissenkomvizier ervoor. Zo won hij de “Eiffelrennen”, niet de Targa helaas. Technisch heeft mijn “Souterrain”-auto een andere gewichtsverdeling en sowieso wat extra gewicht, een houtenbaanschoen en een 20K. i.p.v. de bijna 23K. motor. Ook op dat gemene knikje in het rechte stuk(?) gaat het nu prima. De topsnelheid is op de baan gek genoeg niks minder dan die van de 23K. concurrenten. De remwerking en de controle in de haarspeldbochten is precies wat ik fijn vind. De banden zijn van Slot Angel, uit Oostenrijk begrijp ik, en zijn blauw. Ze worden door lijm op de plaats gehouden.

de kleine witte Pantzer naast big brother de 917-10

De auto van Dennis is ook volgens deze hoofdlijnen omgebouwd, alleen die heeft de 21,5K. motor in zijn Thunderslot Elva laten zitten. De tijden die we draaien zijn nog niet super, maar we komen tot ergens in de 10.5. De auto’s van de ervaren teamgenoten zijn toch weer anders qua opzet. De motormount zit helemaal vast(?) en de kap staat extreem los op het chassis. Soms met een zacht rubber ringetje ertussen. Het rijdt anders, maar ik kan niet zeggen of ik het ook beter vind.

Igor met de statuten en de regelementen

Nadat we boven de regels nog even krijgen uitgelegd, vooral over de pitstraat (per team verschillend), de rijderswisseling en de marshalplek, gaan we toch echt racen. De meeste teams hebben een mooi shirt weten te ontwerpen. Igor, Frank, nieuwkomer Michel en ik vormen het “Grassetto e Libero”. Zoiets als “Gewaagd en gratis”. Zelf dacht ik meer aan gratis vet of iets dergelijks. Anyway, er is een bitterbal op het gele shirt te zien als punt van een vet uitroepteken! Leuk bedacht door onze fashion-man Igor. Eén van de andere teams, “Creatore de Vedova” oftewel “Widowmaker” heeft – heel slim – een hip legershirtje van de populaire Oekraïense influencer Zelensky, voorzien van een mooie afbeelding van een Porsche 908/3.

Influensky, je mag het niet onderschatten!

Dit is het team van Marc, Marc, Dougal en Janneman. Het 3e team, “Suono di Vicoria” oftewel “Het geluid der overwinning”, is shirtloos en bestaat uit Martin, Dennis, Rene en Ferry. We zijn gewaarschuwd.

de gezellige groepsfoto van alle auto’s op 1 na

dit zijn de auto’s van de Grassetto boys

Race 1: We besluiten dat ik ga starten en dan zo steeds snellere rijders in zetten. 4x 15 minuten, onder het rijden wisselen en dan deze cyclus nog 1x herhalen. Ik heb al snel de leiding te pakken zonder nu echt heel hard te gaan. Ik kijk ook niet naar de tijden, maar beperk me tot de trackpositie en dat is na een kwartier nog steeds plek 1.

Dougal, waar ik een aantal vermakelijke gevechten had

Het verschil met de “Widow Makers” is klein en we hebben vaak rondenlange vermakelijke gevechten. Hierna komt Michel erin die er 80 ronden uitperst, dan Igor met 80 en tenslotte Frank met 85! Die 322 ronden levert voorlopig de 2e plek op, 6 rondjes achter de “Widow Makers”, die op de snellere middenbaan rondgaan. De volgende heat gaan we in dezelfde volgorde van start. Door gewenning, een schonere baan en de betrouwbare wegligging van de auto gaat het beslist sneller dan de eerste keer: 83 ronden. Michel pakt er 80, Igor komt tot 83 en Frank wel tot 88! Helemaal spa zuiver is het niet, want alles wordt handmatig vastgesteld en middels een foto geverifieerd.

Frank maakt de belangrijke wisselfoto

Maar op het eind klopt het wel allemaal natuurlijk. We worden steeds handiger in het wisselen. Het parkeren op de aangewezen plek, je regelaar eruit trekken, oude auto eraf, regelaar en de nieuwe auto erin. En dit met zo min mogelijk tijdverlies. We eindigen deze race als 2e met 13 ronden verschil op n.r 1 en 27 voorsprong op de Suono boys.

Michel aan het rijden en marshal Igor

Door de geursporen die al een tijdje door de kelder dwarrelden aangetrokken spoeden we ons naar de woonkamer. Daar staat de lange tafel helemaal gedekt klaar. Twee grote pannen met spaghetti en twee met saus worden voor ons neergezet. Ook groenten, kaas, drinken, alles tot in de puntjes verzorgd. Het is altijd wel een gezellige onderbreking waarbij de verhalen loskomen. De tijd vliegt voorbij en we moeten nog 2 races doen. Er is nog ontzettend veel eten over, de familie Stouten kan nog een paar weken vooruit!

de stevige lunch!

Race 2: Op baan groen startend met Frank, lekker snel onderweg, maar hij komt net als de anderen op 79. Dan ben ik, en weer probeer ik vooral er in te blijven en toch te blijven pushen. Met de 82 ben ik erg tevreden, 4 teruggepakt op de “Creatores”. Dan komt Michel, afwisselend met de Lola’s van Igor en soms de Porsche van Frank in de knoei en komt mede hierdoor tot 70. Igor is met de turquoise Lola wel weer in een goede cadans en komt op 84. Al met al verliezen we wat terrein en zijn nog steeds 2e.

dhr. Fazzt, Ferry voor vrienden

Meteen mag Frank er weer in, zijn 77 lijkt niet zoveel, mede vanwege een botsing met een van de figuranten, maar we lopen toch in! Hierna mag ik en ik ervaar 2 keer dat het befaamde knikje ook grip kan krijgen op de 908 Pantzer. Hulpeloos klapt hij 2x achter elkaar in de scenery. En even snel als het opkwam is het ook weer weg. 79 ronden. De Suono’s (Martin!) stellen daar maar liefst 90 tegenover, geen houden aan. Michel gaat nu wat beter, maar heeft de pech tegen wat snelle mannen te mogen. Marc en Dennis. Dennis toch ook een rookie, die er ook een 86 uit perst.

Igor pakt een 908 terug!

Igor doet zijn best (83), maar ook hij blijft wat achter op Kim en René die nu ook alletwee 86 ronden rijden. Na de thee moeten we echt uit een ander vaatje gaan tappen. We staan 3e met een achterstand van 11 ronden op de “Suono’s” en 33 op de “Creatore’s”. Lekker dicht bij elkaar nog eigenlijk. Ze zijn beiden op wit op 670 ronden uitgekomen! Op rood zijn wij het betere team gebleken, net als op groen trouwens. Het zal er om gaan spannen!

even rust voor de regelaars
de hele familie Stouten bij elkaar voor de shirt-prijs

In de theepauze is dochter Imke druk in de weer met het jureren van de wedstrijdshirtjes. De toch wel erg fraaie groene shirtjes van “Creatore di Vedova” winnen het hier.
De layout van het circuit, de naam “Targa Florio” en een mooie 908/3 eroverheen…het kan slechter!

zo zien de fashion award-winnaars eruit. Proficiat mannen!

Race 3: Na de thee beginnen we aan het slotakkoord. Michel trapt af voor ons en dat gaat prima. Na 82 rondjes neem ik het van hem over. De auto gaat beslist lekker en de enige obstakels zijn nu de concurrenten. Hier zit ook de bloedsnelle Martin bij, maar zijn auto heeft nogal eens kuren. Uiteindelijk weet ik (83) hem zelfs 1 rondje te ontfutselen! Igor gaat hierna echt snel. De fraaie 88 ronden slaan een flink gat in de voorsprong van de concurrentie. Frank pakt mooi over en zijn 87 wordt alleen verbeterd door de razendsnelle gastheer Marc met zijn Koreaans rode Porsche 908. Frank’s snelste ronde is maar een fractie minder dan de snelste ronde van Martin. De overwinning zit er beslist nog in als we doorgaan met Michel. Die voelt zich steeds beter thuis op de baan en brengt 83 op het bord op de deur.

de inwendige mens is zeer goed verzorgd

Zelf merk ik daarna dat het inderdaad lekker loopt en ik kom nu ook onder de 10 sec. terecht. Voor ik het weet mag ik 85 bij laten schrijven. Igor heeft dan al lang ingeplugd en is op weg ook een 90 notering te scoren! Met tijden van in de 9.4 is hij echt snel. We gaan nu ruim aan de leiding. Frank is niet het type die daar nerveus van wordt en bekwaam weet hij 84,5 rondjes aan het geheel toe te voegen. Het wordt wat rommelig op en rond de baan, de stress neemt toe. Sommige auto’s hebben last van “pitstops” en rijden tegen vingers aan. Ook zijn er soms wat goedbedoelde, maar wat onhandig uitgevoerde marshal-acties die de doorgang of het zicht belemmeren. Toch halen we 683 ronden in deze race, het hoogst van alle teams! Hiermee komen we op 9 ronden meer uit dan “Creatore di Vedova” en 29 ronden op “Suono di Vitoria”. Dat is beslist close te noemen. Op wit en rood waren wij vandaag het snelst. Alleen op groen zijn we afgetroefd door de “Creatore di Vedova”. Snel rapen we de afgevallen onderdelen bij elkaar – bij mij de spiegel en het hoofd! – en gaan naar boven.

de laatste NSR 908/3 in Ferrari kleur en met opgeplakte koplampen

Marc is dan al druk met de laptop in de weer. Er wordt met kolommen geschoven, geplust, gemind en gemiddeld. Uiteindelijk is de eindstand er dan. Igor praat alles aan elkaar. Zijn uitspraak van de Italiaanse teamnamen is onnavolgbaar door de flair waarmee dat gepaard gaat. Martin, de snelste man vandaag, heeft nog een verrassing voor alle deelnemers. Een soort Conus van transparant kunsthars met daarin een sample van originele Ferrari-lak! Dit wordt een collectors item!

Martin met zijn Ferrari-lak-sample-conus

Als eerste mag Ferry naar voren komen met zijn team met Martin, René en Dennis, “Suono di Victoria”. Ze hebben er aan mogen ruiken, maar zijn toch derde. Martin was de snelste terwijl Dennis en Rene een gelijk aantal ronden hebben afgelegd, niet slecht voor onze rookie.

de derde plaats is voor Ferry, René, Martin en Dennis

Daarna is het de beurt aan de gedoodverfde winnaar “Creatore di Vedova” met Marc, Marc, Dougal en Jan.

plaats 2 voor Janneman, Dougal, Marc en Marc

Tenslotte komen wij van “Grassetto e Libero” met een vette grijns onze mooie medaille ophalen. Mooi regelmatig gereden door het hele team. Het is al laat en helemaal donker. Snel nemen we afscheid en gaan op huis aan. Het is weer een uiterst geslaagde dag geweest. We kunnen Marc en Annemarie niet genoeg bedanken voor de ongelooflijke inzet die dit mogelijk maakte!

en dan de winnaars: Frank, JW, Michel en Igor
nog even waarvoor we gekomen zijn en dan… naar huis!
(tik om te vergroten)

1 gedachte over “Blog: 10 jaar Souterrain Cup, slotracefeestje in de kelder”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *