Kees heeft weer eens een idee. Een funrace met Classics maar dan van Fly/Scalextric van ongeveer 30 jaar geleden. In die jaren maakten Carrera, SCX, Scalextric en Ninco denk ik het slotrace-landschap uit. In één keer komt daar verandering in als Fly zich brutaal meldt. De auto’s zijn lekker breed, erg mooi gedetailleerd en rijden ook nog eens heel aardig.
Bijzonder is dat de motor van de slotcar op de zelfde positie is geplaatst als bij de 1:1 auto! Dus bij de Marcos en de Viper is dat voorin en dan met de cardanas naar de achterwielen! Bij een Porsche zoals de 908, 917, de Ferrari 512, de Lola T70, Ford GT40 ligt de motor voor de achteras. Dit zijn dan ook aardig tunebare modellen in die jaren. De Porsche 911 heeft de motor zelfs achter de achteras! Hier kun je dus beter niet aan beginnen.
Qua detaillering valt verder op dat de interieurs altijd mooi diep zijn en compleet met rijder, stoel, rolkooi, dashboard enz. Dit is mede mogelijk vanwege de motorpositie. De kapjes zijn mooi gespoten en de decals zijn er strak op geprint. Zelfs de banden ontkomen niet aan de detaillering woede. Het juiste profiel als dat nodig is en bij slicks hebben ze zelfs van die kleine verdiepte vlakjes in het loopvlak zodat je de slijtage kan bijhouden!
Ze zijn erg populair in die tijd, medio jaren 90 en er zijn vaak 10-tallen varianten per auto. Ze worden vaak ook massaal gekocht voor op de plank. Ninco blijft stug auto’s bouwen met een plankvormig interieur waar een soort rijder op is geplakt als een drenkeling die door het ijs zakt. Wel zoeken ze naar wat andere motoropstellingen en komen ze vanaf de eeuwwisseling met wat snellere varianten op de proppen.
Net als Fly trouwens. Die laten dan meteen hun modelpolicy en originele motorplaatsing varen. Alu-wielen komen dan ook schoorvoetend beschikbaar in de racing- of sport-uitvoeringen. Scalextric bouwt intussen stug door met hun te smalle en te hoge auto’s. De lakkwaliteit en het printwerk doen dan vaak al niet meer onder voor Fly en ook zij hebben vaak diepe gedetailleerde interieurs. Die zijn dan wel vaak erg lomp en zwaar.
Voor Carrera geldt een beetje hetzelfde. Mooie kappen, maar daar is alles lomp en zwaar. Vaak met onnodig veel plastic en schroeven en een wirwar aan bedrading als er ook licht aan boord is. Om te tunen is er niets mee te beginnen.
SCX ziet er nog wat goedkoop uit en bezitten als enige nog niet de Mabuchi motortjes die erg lijken op de motortjes die in de jaren 70 o.a. in Scalextric auto’s te vinden waren. Maar in tegenstelling tot sommige soorten van die oermotortjes zijn deze, wat er ook beloofd wordt, ronduit zwak. Ter verdediging kun je wel inbrengen dat deze motortjes het op de kleine thuisbaantjes vaak opvallend goed doen, juist vanwege hun lage vermogen en daarmee gepaard gaande soepele loop.
Wij houden ons vandaag dan maar met de Fly en Scalextric auto’s bezig. De enige beperking lijkt te zijn dat er geen bewegende motormount in het chassis zit. En dan is dat dan meteen ook geen 3D-geprint chassis. Uiteraard is alles ook magneetloos.
Scalextric en Fly dus. Er zijn 8 liefhebbers op afgekomen. 7 met de Fly en 1 met een Scalextric! Dat laatste heb ik geweten. Ik sta daar met de hoge smalle Korvetten, overigens met de Flierachtige motor – met cardan-opstelling! En de Scalextric “Sport” motor. Ik heb dit apparaat ooit eens overgenomen en hij staat denk ik al ruim 15 jaar te verstoffen. Er zitten wel lampjes in, van die oer-leds van begin deze eeuw.
Hij moet het opnemen tegen de Sportcars van Fly, waarbij de lange varianten gek genoeg in de meerderheid lijken. Kees en Dennis hebben een 512 Coda Lunga en Fred heeft een 908 Flunder “langheck” geleased! Van dat zelfde merk is de 917 van Herman (ook al van Kees), Eddy least een groene Lola T70 en verder zijn er nog 2 GT40’s van Karel en Paul. Bas en Willem zijn er niet anders waren dat er vast meer geweest.
De Fly’s hebben allemaal wel een Slot.it-achtige motor waardoor de 17-18k opgewaardeerd wordt tot 22k. Er zijn van Slot.it complete ombouwsets waardoor je een hoogwaardige achterbrug in je auto kunt schroeven. En dat is te merken qua snelheid en geluid.
Kwalificatie: Iedereen zit tussen de 9.0 en de 10.1. De meeste dikke Fly’s doen het prima. Dennis is de snelste, vlak voor Eddy en Paul. Alle 3 in de 9.0! Mijn Corvette is eigenlijk ontzettend stabiel. Alleen heb ik het idee dat de aandrijflijn wat te veel weerstand heeft voor de niet helemaal op Slot.it niveau presterende Scalextric Sport motor. De 9.7 is ook ongeveer wat er maximaal in de auto zit. Hiermee houd ik Fred, Herman en Karel nog achter me.
| Kwalificatie | ||
| 1 | Dennis | 9.032 |
| 2 | Eddy | 9.067 |
| 3 | Paul | 9.072 |
| 4 | Kees | 9.349 |
| 5 | JanWillem | 9.744 |
| 6 | Fred | 9.857 |
| 7 | Herman | 9.880 |
| 8 | Karel | 10.102 |
Race 1: Fred, Karel en Herman, 2 Porsches en een Ford. Zoals verwacht mag worden heeft Fred het initiatief in deze race. Het is vooral een kwestie van ervaring. Met zijn wispelturige 908 Langheck is dat geen overbodige luxe. Karel weet hem nog aardig te volgen. Herman heeft daar meer moeite mee. Hierdoor krijgen we wel regelmatig de onderkant van de 917 te zien. Fred scoort 4x 24 waardoor hij op ruim 96 ronden uit weet te komen. 11 meer dan Karel en bijna 13 meer dan Herman.
Race 2: Dat ben ik met Kees en wederom Fred als tegenstanders. Fred heeft de Flunder ingeruild voor de 917 van Herman. Er is eerst nog wat gedoe om de indeling, maar uiteindelijk start ik op baan 2 i.p.v. baan 4. De auto’s lijken in het begin aardig aan elkaar gewaagd. De Corvette loopt iets langzamer, maar is wel lekker stabiel waardoor de rondetijden lekker vlak blijven en hij foutloos rond gaat. Alle drie 25 om mee te beginnen.
Op baan 1 is het wat minder lekker voor de Amerikaan. Als hij er dan een keer uitgaat, wordt de auto eerst minutieus geïnspecteerd waarna hij er weer in mag. Dat schiet niet echt op. De andere heren zijn echt een klapje sneller en lopen 2 ronden uit. In de snelle baan 3 is de Corvette weer wat sneller. Onder de 9.7 komt hij nooit. Maar ik mag, net als de steeds snellere Kees 24 bijschrijven.
In de laatste stint moet ik ongeveer 1 ronde inlopen op Fred. Op zich ben ik wat sneller, maar ik kom uiteindelijk net wat te kort. Winnaar Kees heeft een gat van ongeveer 2,5 rondes geslagen. Fred is wel iets sneller dan in race 1, een bewijs dat de verschillende auto’s weinig voor elkaar onderdoen!
Race 3: Eddy, Paul en Dennis. Dat ziet er meteen snel uit! Alle 3 op een kluitje racend vliegen ze ronde na ronde over de baan. Eddy met de wat dribbelende groene Lola lijkt de snellere. Als de Coda Lunga van Dennis even de aansluiting verliest is het Paul die nog het beste bij blijft. Op baan 1 blijft Eddy hierna aardig overeind. De andere heren scoren eveneens 25 ronden.
Dat doen Eddy en Paul weer in de 3e stint als ze op de binnenbanen mogen. Dennis komt daar op baan 1 net niet aan. Desondanks ziet de Ferrari er snel uit, eigenlijk lijkt hij gemakkelijker te rijden dan de Lola. Eddy merkt op dat de linkerbochten heel anders aanvoelen dan de rechter, maar dan vooral de wat langzame. Het lijkt de prestaties niet te deren. Paul rijdt eigenlijk weinig opvallend, wel snel, maar in de afsluitende race zien we Eddy op 4 deze race beslissen. Met zijn 26.53 is hij bovendien de enige die in de 26 terecht komt. Dennis heeft er 25 en Paul op 1 een hoge 24. Eddy wint dus met 102 ronden, Paul is tweede met bijna 101 en Dennis derde met ruim 99.
Eddy dus wederom de snelste, voor de verrassende Paul en Dennis “ik ben altijd goed als de race er niet toe doet”. Dat dit laatste niet meer klopt bewees hij natuurlijk met zijn 2e plaats in de Classic F1 een week eerder.
Inmiddels heb ik onderdelen uit allerlei vergeten bakjes verzameld en er ontstaat een heuse fraaie LolaT70! Zelfs de versnellingsbak zat nog ergens verstopt aan een motormount! Dat is voor een volgende keer.
| Race | ||
| 1 | Eddy | 102.53 |
| 2 | Paul | 100.92 |
| 3 | Dennis | 99.29 |
| 4 | Kees | 98.65 |
| 5 | Fred | 96.36 |
| 6 | JanWillem | 95.91 |
| 7 | Karel | 85.17 |
| 8 | Herman | 83.98 |
Erg leuk verslag, inleiding historisch verantwoord, leuk om te lezen, nostalgie !