Hij kwam wat laat door op de app. Een funrace met Fly. Er wordt nog wat gegrapt over open auto’s, vanwege het mooie weer. Maar als puntje bij paaltje komt blijkt bijna iedereen een gewone gesloten Fly bij zich te hebben!
Fly was tot kort na de eeuwwisseling een veel gekocht slotracemerk, dat uitblonk doordat de auto’s er mooi uitzagen. Mooie diepe interieurs bijvoorbeeld. In die dagen een unicum. Dit lukte ze door in hun modellen de motor op de zelfde plaats in te bouwen als bij het origineel! Dus er zijn Porsches met de motor achter de achteras, auto’s met de motor voorin en een cardanas, en alles wat daar tussenin mogelijk blijkt. Ook zijn de kapjes fraai gedetailleerd en gespoten. Ze zijn zondermeer mooi voor in de vitrine.
Ik heb de open Lola, waarin Jan Lammers en kornuiten zich ooit eens op Le Mans vertoonden, uitgekozen. De op zich vrij elegante auto blijkt over een inline configuratie te beschikken. Dat heb ik geweten! Vaak hebben de Fly’s een anglewinder opstelling, met een dik achtertandwiel, zodat dit wel op Fleischmann lijkt. Ook qua degelijkheid. Die is hier ver te zoeken. Ik heb meteen al een los achterwiel in de hand! Ook de zweterige standaard Fly bandjes zijn van de beste zero-grip soort. Dus even een donorauto gesloopt voor achteras met bijbehorend motortje.
Deze last-minute motor- en achteras-swap had buiten het achterwerk van Janneman gerekend. Dr. Dremel heeft de motoras in weten te korten, zodat dat ongemak zonder Spertie is opgelost. De magneet is bij de achteras weggehaald en er is wat lood ingeplakt. Nog even indraaien en niets lijkt een leuke race in de weg te staan…
Niet allemaal Fly. Fred heeft de Monogram Lola Can-Am auto weer eens afgestoft. Dit is de 2e Lola en ook de 2e open auto! Verder zijn er nogal wat Fly racings, de heilige graal onder de Fly’s, en wat Fly Classics te bewonderen.
Race 1: Karel, Paul en Herman. 2 Porsche GT1’s en een Lola T70 voor Herman. Paul is van een andere planeet en de soepel z’n rondjes draaiende Valliant Porsche wordt alleen wat gehinderd door de beide collega’s die wat moeite hebben met het materiaal. De bandjes zijn niet helemaal op niveau. Desalniettemin komt hij 27 keer langs start/finish! 6 keer meer dan de anderen.
De 2e stint hetzelfde beeld. Alleen wordt het gemiddelde van de vorige niet meer gehaald. Dit zet zich voort door de hele race, waarbij ik het idee heb dat de banden van Paul er langzamerhand aan zijn. De dikke 102 lijkt me nog een goed resultaat. Herman en Karel halen de 90 niet, waarbij de Porsche van de laatste wel heel traag was en bovendien niet echt lekker klonk.
Race 2: Paul mag nog eens, met nu Kees (ook met de Porsche 911GT1 Evo) en Dennis met zijn dikke GT40. Het ziet er meteen pittig uit! Dennis en Kees gaan voorop met de wat meer zwabberende GT1 van Paul daar redelijk dicht achter. De eerste 2 komen ook aan de 27, Paul 1 minder. De 2e stint is voor Dennis en de derde voor Kees, waarbij Paul steeds wat verder lijkt af te zakken. Zijn auto wordt zelfs nog een keer getaped. In de afsluitende stint maakt Kees het verschil. Met een dikke 27 rondes troeft hij Dennis behoorlijk af en wint met ruim 1,5 ronde voorsprong. Paul komt niet boven zijn 1e resultaat uit.
Race 3: Willem, JW, Fred en Eddy. Op papier een mooi veld op de baan: 2 Fords en 2 Lola’s. 1 meter na de start is het al mis met mijn Lola! Een afgrijslijk tandwiel geraas. Een korte inspectie levert niets tastbaars op en ook op de testbaan gaat het redelijk netjes. Het blijkt hem te zitten in de bodem. Die is zo flexibel tussen motor en achteras dat hij bij een beetje gasgeven al verbuigt. De motor wipt uit de open (!?) steun, het pinion schiet langs het tandwiel en het is over! Nu weten we weer waarom we in die dagen zo blij waren met Slot.it! Wat een troep dit zeg.
Ik heb nog een standaard Joest Porsche in de koffert, met magneet en al. Daar doe ik snel de Lola bandjes onder en die gaat de baan op. Intussen is de Ford (uiteraard) van Willem het snelst. Fred kan nog aardig volgen, maar Eddy ligt met zijn Ford ook al ver achter. 25 voor de beide snelste rijders, 23 voor Eddy en ik heb er al 7!
De magneetbak rijdt ook echt als een magneetbak. Je kunt bijna overal vol gas. Op het rechte stuk duurt het nogal een tijdje voordat je je aan de magneetkracht hebt onttrokken. In de bochten veel tractie en grip. Maar als hij gaat, dan gaat hij er ook meteen uit. Niks driften, meteen pats – rechtdoor. Niet mijn manier van racen. \
Op baan 1 mag ik het hierna laten zien. De stijve bodemplaat vindt de korte bochtjes niet leuk en daar moet je heel behoedzaam doorheen zien te komen. Willem en Eddy gaan iets beter, maar in vergelijking met de vorige race zijn ook zij niet heel snel. Fred heeft het ook niet op baan 4. De 3e stint gaat iets beter, Fred en Willem weer 25, Eddy en ik 1 minder.
In de laatste stint is het Willem die definitief over de 100 gaat door er 26 bij te schrijven. Dat is 1 meer dan Eddy in deze stint en 2 meer dan ik. Dat is wel een voordeel van de magneetbak, ze rijden eigenlijk overal even langzaam! In dit geval had ik 4x 24 kunnen scoren.
Kees wint dus, voor Dennis Willem en Paul. Paul had beter geen 2e poging kunnen wagen achteraf gezien. De rest zit al onder de 100! Het zal een volgende keer wat nader omschreven moeten worden, zodat we een wat meer gelijkwaardig veld hebben. Misschien iets met Classics?
| Race | ||
| 1 | Kees | 107.54 |
| 2 | Dennis | 105.90 |
| 3 | Willem | 102.54 |
| 4 | Paul | 100.44 |
| 5 | Eddy | 97.21 |
| 6 | Fred | 95.49 |
| 7 | Herman | 84.79 |
| 8 | JanWillem | 79.07 |
| 9 | Karel | 78.28 |
