Vanuit de SRA-appgroep komt deze week opeens een idee opborrelen een funrace te houden met MRRC auto’s! De initiator is Willem, een groot liefhebber van deze auto’s. Niet iedereen is op de hoogte van het bestaan van dit merk en heeft ze ook niet in zijn bezit. We kunnen daar wel een mauw aanpassen, zoals Willem dit zo treffend verwoordde.
MRRC in het kort. Vroeger, in de 60ties kwam er heel mooi hoogwaardig slotracespul uit Amerika. Onder andere Cox en Monogram. Die kapjes zien er nu nog prachtig uit. En de techniek was high end. Magnesium werd bijv. niet geschuwd. Ook waren er al op de velg verlijmde en nageschuurde sponsbandjes te koop. MRRC lijkt voort te komen uit Monogram. Verwarrend is dat er ook nu nog Monogram auto’s zijn, ook met een verstelbaar “Sebring”-chassis van gewoon plastic.
Dat gebruikt MRRC dus ook. De kapjes zijn altijd old school van begin 60ties tot ongeveer 1970. Veel USA modellen, maar ook een enkele Porsche. De auto’s zijn erg netjes geprijsd. De kapjes zijn over het algemeen vrij smal, maar fraai gedetailleerd en erg natuurgetrouw gemaakt, compleet met een even fraai interieur. Zelfs de wielen en de bandjes zijn super gedetailleerd.
De rijeigenschappen zijn zonder magneet waardeloos. De sleper heeft een afgeronde en veel te ondiepe kiel. In combinatie met de meebungelende vooras is dit een garantie voor armzalig bochtenwerk. De drie (altijd!) dikke schroeven moeten er dus altijd uit. Er zit zo’n smal motortje in waarvan de as onder de achteras uitkomt. Het standaard tandwiel weet dit met enige tegenzin te verwerken. Als je andere wielen wil monteren is er al het probleem dat de standaard wielen er ongelooflijk strak opzitten. De langsgroeven op de as doen hun werk. Bas schuurt deze er gewoon even af en zet er Slot.it velgen op. De originele as eruit en een complete Slot.it as erin is beter. Helaas moeten er dan wel passende lagertjes in en die zijn van NSR. Voor het tandwiel kun je beter een offset gebruiken, maar dan wel een met de wat kleinere diameter anders loopt hij aan…als je toch bezig bent vervang dan de wat iele, stugge motordraadjes en de sleperschoen. Nog even het magneetje eruit, lood erin en dan zien de vooras te lokaliseren, zodat hij wat te leunen heeft als hij de bocht induikt. Dan wat smeren en klaar ben je. De auto is inmiddels een dikke €26 duurder geworden, maar dan begint het er op te lijken. Met behulp van herr dr. Dremel kun je je nog uitleven op de kapsteunen en het interieur. De auto’s kunnen namelijk altijd lager natuurlijk.
Er zijn hele kratten met deze wagentjes aangerukt. Ook enkele vergelijkbare Revell auto’s zijn aanwezig. Er worden wat tuningtips uitgewisseld. Vooral het stil krijgen van de aandrijflijn is een hot item. Mij is het gelukt door naast het genoemde offset tandwiel het motortje aan de achterkant iets te liften. Het tandwiel iets “verwarmen” met een houtje doet de rest.
De kwalificatie. Kees heeft een fraaie Lola van Willem. Deze variant heeft open wielkasten en daardoor kan hij dikkere bandjes kwijt. De 9.111 is een supertijd! Willem zelf komt met zijn Cheetah het meest in de buurt met een 9.3, vlak voor Bas met de Kellison. Mijn zelfgespoten Cheetah completeert de snelste groep. Dennis (Ford GT) en Fred met de – bijna standaard – smalle leen-Porsche 904 GTS zitten al in de 10,4 en Paul met de Chapparal op gladiaal banden klopt Karel, die een nog wat onwennig hoog op de poten staande Cheetah heeft.
Herman werpt zich, na een paar dappere, maar vergeefse pogingen een kever te temmen, op het mashallen en het stofzuigen van de baan!
Race 1: Dennis, Paul, Karel en Fred. De beide buitenste banen komen het best weg. De bredere Ford lijkt het snelst, maar het is de luid krijsende 904 van Fred die de eerste stint wint. Het onderlinge verschil tussen Fred en Karel bedraagt maar liefst 4 ronden! En dat beeld blijft ongeveer zo. Dan weer is Dennis de snelste, dan weer Fred. Dit vooral door er stomweg in te blijven. In de laatste stint trekt Fred deze race naar zich toe. Net geen 90 ronden, bijna 1 meer dan Dennis, we gaan zien wat dat waard is.
Race 2: Kees, Bas, JW en Willem. Gezien de kwalificatie heb ik er niet veel vertrouwen in. De oranje/rode concurrentie loopt meteen weg. Maar met de topspeed en de bochtsnelheid is niets mis bij mijn Cheetah en door wat gerommel van de concullega’s rijd ik opeens voorop. Met Kees op de hielen lopen we samen 1 ronden uit op de Scholtens. Hierna mag op op 4 en dat loopt niet echt geweldig. Kees komt me wel voorbij, maar blijft toch in dezelfde ronde, net als Bas en Willem. Op baan 2 gaat het bij mij ook weer prima. Ik heb echt schik in de snelle stille auto (gaat vaak samen!). Alleen Bas blijft goed in het spoor, maar ik pak de leiding over. De afsluitende race op baan 1 is lastig. Kees op de snelle baan 2 is me meteen voorbij, maar ik bijt me in hem vast. Geholpen door wat foutjes loopt hij amper weg en dan moet er nog een ronde bijkomen. Willem en Bas jagen elkaar inmiddels ook op. Bas heeft het niet op baan 4. Het lijkt soms wel of de auto helemaal smoort.. Willem weet hem nipt te kloppen. Wel alle vier 95+ ronden en dat is minimaal 6 ronden meer dan groep 1, dus een erg hoog niveau! Na mijn 4e tijd in de kwalificatie valt dit resultaat natuurlijk ontzettend mee. Het zijn geen Slot.it of NSR auto’s, maar ze zijn racebaar en rondetijden laag in de 9 zijn zonder meer mogelijk gebleken!
Na afloop wordt er door Bas en Paul nog even gekeken naar de power op baan 4 maar die bleek toch in dezelfde bandbreedte te liggen van de andere 3.
