Zondagmorgen, het is amper 7 uur als ik toevallig een wit licht zie weerkaatsen op de auto van mijn buurman. Het zijn Marco en Dennis, een kwartier eerder dan verwacht! Die hebben er zin an! Vandaag gaan we naar Slipstream, voor het eerst sinds jaren, voor mijn gevoel. De RevoSlot race staat op het programma!
Als we ruim een half uur later aankomen is alles uiteraard nog gesloten. Alleen onze Britse vriend John staat ons al op te wachten! In de tussentijd laat hij ons een aandenken zien van een speelgoedshow uit 1958 die hij als kleine jongen al bezocht. John heeft dan ook de leeftijd van het gemiddelde Genesis-lid. Het relikwie wordt keurig in een plastic zakje bewaard.
Als we binnen mogen is de koffie er nog niet en dus maar meteen de mooie baan op. Ik ben altijd van de rustige opbouw en kom in de buurt van de 10.5 met de GT1. Marco met de Toyota zit dan al in de lage 9!
Dennis worstelt wat meer met zijn GT2. Met mijn Viper wil het ook niet direct lukken om onder de 10 te komen. Beide auto’s heb ik nog wel speciaal van een houtenbaanschoen voorzien. Helaas zet dit geen zoden aan de dijk. Ik heb dan nog mijn Rau-Welt-Rothmans GT2 in de aanbieding. Die draait eigenlijk als eerste mooi soepel rond. Ik kom nu ook in de 9.3 uit. Voor dit type auto best netjes.
De Toyota GT-One’s, al dan niet van de local heroes, vliegen je toch wel om de oren, daar is geen houden aan. Het is eigenlijk geen competitie voor de kleinere GT’s. Onze Eddy, de winnaar van race 1, is er helaas niet. Hij is al 3 weken non-stop bezig om het Songfestival in Liverpool in goede banen te leiden. Nog 1 week volhouden Eddy! Intussen is Willem ook van de partij en we blijken uiteindelijk 21 rijders te hebben. Gek genoeg zijn er maar 10 rijders van de Revo race bij SRA aanwezig en dus 11 nieuwelingen! Jacqueline is er dit keer zonder Guus, maar wel met de medailles gelukkig.
De keuring: Sebastiaan neemt dit onderdeel op zich. De staffellijst wordt vlot afgewerkt. Als het betreffende onderdeel op de wagen zit krijgt het een vinkje. Ik zie overal tape op het chassis zitten en ik heb niets gehoord van ongeoorloofde praktijken. Banden: we hebben keus uit 2 zakjes, 22 Shore banden, de smalle of de bredere variant.
De kwalificatie: Het lijkt of de grote kanonnen voor het laatst zijn bewaard, want eerst komen de wat minder snelle mannen aan de beurt. Als ik ben, even wennen aan de nieuwe bandjes, ben ik al gauw de snelste (9.549) en dat blijf ik nog verrassend lang! Zelfs Marco weet ik achter me te houden. Maar als dan de Slipstreamers in actie komen is het hek van de dam. 8.8/8.3. De auto’s, meestal dus de GT-One, vliegen over de baan. Wat een snelheid, wat een grip! Hoe krijg je het voor elkaar.
Er worden 3 groepen van 7 samengesteld, zodat we in alle 21 rijders af kunnen werken. Er wordt dus telkens 1 rijder aan de kant gezet, die de volgende stint weer indraait op de plek waar hij is gebleven.
Race 1: De baan hier bij Slipstream heeft 6 banen, dus rijden we 4 minuten per stint. Altijd 24 minuten netto racetijd dus bij de Revo’s!
1e Heat: Meteen maar de snelle jongens. 3 Toyota GT-One’s, 1 Porsche GT, 1 Viper en 2 Ferrari P333’s. Het gaat als de brandweer, vooral met de eerste 3. Als de 2e stint begint blijkt er iets niet te kloppen met de tijdwaarneming. Er wordt in een andere volgorde geteld dan wat er op de baan staat. Dus we beginnen maar weer opnieuw. In de 2e poging zijn de kinderziektes verholpen en gaat het echt gebeuren. De Van Altena’s lijken aan het langste eind te trekken. Rob wint nu eens van zijn zoon. Dan is het Marc, Henri, Jan Jaap en Ronald. De nog onervaren Sem is laatste.
2e Heat: Hier vinden we de meer doorgewinterde slotracers van buitenaf, aangevuld met wat lokaal talent. Marco, Ivan, Dennis, Willem, JW, met de locals Gerrit en de nog jonge Teun daarnaast.
Marco rijdt vlot weg van de rest en Teun hoor ik naast me nogal tekeer gaan. Hij is er af geduwd en probeert dat wat te onstuimig goed te maken. Hij ligt meteen een paar rondes achter. Ik zit in een soort niemandsland. Op de binnenbanen gaat het best lekker en zelfs baan 6 gaat niet verkeerd. Teun is intussen gekalmeerd en is met wat aanwijzingen van zijn pa aan een opmars bezig en pakt de 1 na de ander terug.
De laatste 2 stints blijken we toch erg aan elkaar gewaagd. Zo pakken we in de laatste stint 2 rondes van leider Marco terug! Die haalt op baan 1 zeker niet het verwachte gemiddelde. Die laatste rondes is er nooit meer dan pak hem beet 1 meter verschil tussen de kleine Toyota en mijn Porsche. Teun wint dit duel met 3 baanstukken voorsprong! We hebben uiteindelijk 4 ronden verloren op Marco. Hierna komen Gerrit (binnen 1 ronde), Ivan, Willem en Dennis (“de auto rolt niet”).
3e Heat: Tim, Igor, Rinus, Marinus, John, Roel en indraaier Sjouke. Ik denk dat de eerste 4 hier voor het eerst rijden en dat is – niet negatief bedoeld – te merken. Track time is alles op een dergelijk baan. John is er weer met zijn onverwoestbare duimdrukregelaar!
De altijd bedachtzaam rijdende Roel pakt al snel de leiding. Als Sjouke zijn draai heeft gevonden weet hij de gele Ferrari nog een beetje in het spoor van Roel te houden. Achterin zien we vooral dat de groene Toyota wel de snelheid heeft, maar dat er te druistig mee wordt omgesprongen. Een foutje herstel je nu eenmaal niet door er meteen weer vol gas tegenaan te gaan. Zie het als een leerproces.
Ook onze Souterrain-vriend Igor heeft het lastig op deze baan. Door verlies van onderdelen is de auto wel wat lichter als hij aan de finish komt. De marshals hoeven niet meer naar de sportschool deze week! Roel wint met 5 ronden voorsprong op Sjouke, die ook bijna 5 ronden heeft op Tim. John en Rinus zitten er vlak achter, nog in dezelfde ronde als Tim. Igor bijna 5 daarachter met weer 4 ronden voorsprong op Marinus.
Hierna hebben we een pauze, die wordt benut door de bar te bestormen, waar Jan Jaap en zijn staf de vraag naar broodjes bal en koffie amper kunnen bijbenen. Intussen worden de auto’s door Sebastiaan getapet en al vast van de juiste nummertjes, voorzien zodat we snel door kunnen met race 2.
Race 2: De langzaamste mannen uit race 1 mogen dit keer het spits afbijten waardoor we, zoals het heurt, de echte finale voor het eind bewaren.
Heat 1: Dennis(!), Sjouke, John, Tim, Rinus, Igor en Marinus. Een mix van jong/oud/ervaring en rookie. Dennis doet wat hij kan, maar de GT2 is vandaag niet de gemakkelijkste en eigenlijk is hij dat nooit geweest ook helaas. Toch gaat hij aan de leiding en weet dat tot het eind stapje voor stapje uit te bouwen. Dennis dus winnaar, maar verbetert zich maar marginaal ten opzichte van race 1!
Sjouke verbetert ook een beetje, maar komt op een dikke 3 ronden na Dennis binnen. Marinus heeft alle aanwijzingen en de ervaringen uit race 1 kennelijk een plekje weten te geven want hij komt bijna 15 ronden verder dan in race 1 en zit daarmee Sjouke al op de hielen! Hij klopt daarmee Igor (toch een +8,5!), John en zijn vader en broer die alle 3 behoorlijk dicht op elkaar zitten.
Heat 2: Teun, JW, Gerrit, Ivan, Willem, Roel en Sem. Ik zit ingeklemd tussen 2 locals en ook 2 Toyota GT’s. Aan de zijkant ligt de Ferrari van het andere jeugdtalent van Slipstream, Sem. Op baan 2 loopt het eigenlijk meteen lekker. Ik kom aan de leiding omdat de concurrentie op baan 1 het zwaarder heeft. Ivan en Gerrit zitten bovendien steeds heel dicht bij. Ik moet telkens stevig doorknijpen. Dan weer is het de rode Ferrari met zijn intimiderende koplampen, dan weer de wat anonieme Toyota die opeens achter me opduikt. Het echte gevecht is echter met Teun. Iets minder vocaal aanwezig nu en dat is meestal een goed teken.
Lang blijf ik aan de leiding, ruim 1 ronde voorsprong, als de auto opeens 1 baan opschuift bij het ronden van de Singapore tribune en ik passagier ben. Aan het eind van het rechte stuk klapt hij er pas uit en daardoor mist hij zijn poortje. Later in de race gebeurt dat nog een keer, maar dat wordt door de alerte Rob van Altena waargenomen en gecorrigeerd.
In een rommelige slotfase wordt ons opeens het zicht ontnomen door een aantal marshals die tegelijkertijd een aantal auto’s moeten inzetten. Teun neemt meer risico en klapt hem er blind doorheen. Hierdoor zit hij weer voor me. Daarna ben ik nog opgehouden doordat mijn baan wordt geblokkeerd door 2 auto’s, waardoor ik de aansluiting definitief verlies. Ik zou eigenlijk ruim 1 ronde meer moeten hebben dan in race 1, het tempo zit er goed in, maar helaas. Het is een spannende race want Ivan zit nog geen 20 baanstukken achter me, met Gerrit daar weer kort achter. Sem, Roel en Willem zijn ook aan elkaar gewaagd.
Heat 3: Rob, Sebastiaan, Marc, Henri, Jan Jaap, Ronald en Marco. De 3 Toyota’s stuiven er vandoor. Wat een tijden, tot zelfs lage 9,4’s aan toe! Sebastiaan lijkt inmiddels wakker, want er staat nu geen maat meer op. Als Marco met de zwarte Toyota zich – als enige buitenstaander – in dit gezelschap begeeft, zie je meteen het verschil. De enige die hij nog een beetje bij kan houden is de Viper van Ronald.
Henri weet zich met zijn Ferrari knap staande te houden en is zelfs de eerste niet-Toyota! Opmerkelijk genoeg rijdt hij in beide sessies 157.15 ronden! Een halfje meer dan Jan Jaap die met een nagelnieuwe en dus nog maagdelijke Porsche GT1 in de testcar livery rondreed. Ook een knappe prestatie.
Sebastiaan wint dus, voor Rob en Marc. Door de gehanteerde puntentelling staan de Van Altena’s nu gelijk in het kampioenschap. De punten worden per race gegeven en dus niet aan het eindresultaat gekoppeld. Marco doet in ieder geval goede zaken in het kampioenschap. Als ik het goed doorreken heeft hij 98 punten gevolgd door mijzelf met 94 dan Willem (82) en Henri (76). Van de racewinnaars is het Eddy die de volle 60 punten heeft verzameld in Almere en dat zijn er 2 meer dan de van Altena’s!
Het is een geslaagd evenement en het levert bovendien spannende races op! De mannen van Slipstream doen er altijd alles aan om de sfeer optimaal te houden. De races worden door de diverse wedstrijdleiders vakkundig aan elkaar gepraat.
Ook hier wordt jong talent, dit keer Teun, voor de leeuwen geworpen. En dat doet hij of hij daar al jaren zit. Dus met de opvolging gaat het daar ook de goede kant op.
De prijsuitreiking wordt gewoon door Jacqueline gedaan, waarbij ze iedereen even noemt. De beste 3 krijgen een medaille. Nog even worden de foto’s van de winnaars gemaakt, voor hun Wall of Fame. We hebben snel afgerekend en zijn net voor het aangekondigde noodweer naar huis gereden.
De volgende race is op 1 oktober in Marrum bij Racing Unlimited. Voordeel: Ze hebben daar maar weinig thuisrijders…