Vanavond staat de clubauto op het programma, de Lola LMP auto’s die we alweer een paar jaar in de kast hebben staan zijn aan de beurt. Het zijn wat wezenloos rijdende auto’s opgezet met een anglewinder motoropstelling. Ze zijn ook nog eens ontzettend saai gespoten waardoor er weinig sprankelends te melden valt. De banden zien er nog prima uit en dus wordt besloten dat ze nog best een race meekunnen. Na een korte check-up op de baan blijken ze allemaal ongeveer even snel. We gaan om het spektakel te vergroten vanavond tegen de normale richting inrijden.
Er is dus geen keuring maar er mag maar liefst 2 minuten worden uitgetrokken voor de kwalificatie! Paul heeft een introducee meegenomen, Karel, die al wel enige kennis van de baan heeft. We zijn zowaar met 10 man waardoor er 3 heats zijn en genoeg Marshalls!
| Kwalificatie | ||
| 1 | Dennis | 8.982 |
| 2 | Eddy | 8.999 |
| 3 | JanWillem | 9.119 |
| 4 | Paul | 9.330 |
| 5 | Fred | 9.425 |
| 6 | Kees | 9.436 |
| 7 | Willem | 9.872 |
| 8 | Herman | 10.055 |
| 9 | Arie | 10.251 |
| 10 | Karel | 10.257 |
De kwalificatie, als gezegd 2 min per persoon, met tapen en baan naar keuze. Iedereen heeft de zelfde auto. Het duurt even voordat de 10 sec grens word bereikt maar als de grote kanonnen komen moet ook de 9 sec grens eraan geloven. Dennis en Eddy persen alles uit de wagen en dat valt in het voordeel van Dennis uit. Ik kan daar als laatste rijder weinig tegen uitrichten maar wordt toch 3e, ruim voor Paul, die altijd goed is in deze discipline.
Race 1 is Herman, Karel en Arie. De 4 auto’s zijn baan gebonden en hebben ook min of meer de kleur van die baan. Het komt wat lastig op gang. Vooral de buitenste banen zijn listig. Veel uitvliegers met name door de groene auto die precies onder de Carrousel uit het spoor gaat. Dat heeft meteen een trackcall tot gevolg. Het valt op dat Karel zich, op baan 2, keurig staande houdt tussen de ervaren SRA-mannen. De banden zitten al vol marbles dus wordt besloten na elke stint even te tapen! Als Karel hierna naar baan 1 gaat blijken daar andere wetten te gelden . Als je even buiten de baan komt pikken de banden zoveel troep op dat het gelijk uit is met de pret. Het kost hem gelijk een dikke 3 ronden te meer omdat de collega’s het wat beter doorkrijgen. Arie weet dat op baan 1 vast te houden en slaat een behoorlijk gat. Ook op de afsluitende baan 3 is hij een klasse apart. Herman volgt op 4,5 ronde en Karel zit daar weer 4,5 achter. Dat is helemaal niet verkeerd.
Race 2: Fred, Willem en Kees. Fred is niet te stuiten. Alsof de buitenbaan helemaal niet glad is raffelt hij ruim 25 ronden af in de 4 minuten. Kees zit er niet heel ver achter op de andere buitenbaan! De volgende stint is het Kees die de achterstand op Fred weet om te buigen in een voorsprong! Wat dat betreft is het mooi dat we steeds weer bij de startstreep beginnen en van iedere stint de decimalen tellen. Die worden dan weer afgetrokken van de 100 – we rijden immers de verkeerde kant op – en op het eind klopt het dan weer. Hierna is het Willem op baan 3 die aan het langste eind trekt, terwijl Kees op 1 ook iets sneller blijkt dan Fred. De laatste stint moet de beslissing brengen. De beide kemphanen staan naast elkaar op 2 en 3 en geven mekaar geen duimbreed toe. Het is Fred, fanatiek knijpend als in zijn beste dagen die op baan 2 de snellere blijkt, maar het is niet genoeg om Kees te kloppen! Alle 2 wel keurig in de 101 ronden!
Race 3: Dennis, JW, Paul en Eddy gaan het als kwartet proberen. Dat heeft als nadeel dat er 1 auto meer is die er uit kan vliegen….Mijn auto op baan 2 gaat er soepeltjes van tussen en ik zit goed in de wedstrijd als ik bij het dubbelen eraf gedrukt wordt in de carrousel. Het duurt erg lang voordat de 3 auto’s uit elkaar zijn gehaald. Ik mag als laatste weer op weg… Daarna is het slipping and sliding. Ik kom niet meer weg uit de bochten met de heftig kwispelende auto. De tijden klappen in elkaar en de een na de ander komt voorbij. Ik heb al bijna 2 ronden achterstand op wat in theorie mijn snelste baan hoort te zijn. Op baan 1 begint het ook heel aardig, fijne auto, kan goed mee maar de vooras staat veel te strak voor de laatste bocht, de Corkscrew na het Carrousel gedeelte. Het is iedere keer weer hopen dat het goed gaat, maar de auto steekt zo nu en dan graag de baan over. De achterstand is weer opgelopen. Intussen word ik op de hoogte gehouden van allerlei Volvo weetjes van af de ander kant van de baan… Op baan 3 lijkt het erop dat ik een beetje consolideer. Op Eddy staat geen maat al doet Dennis zijn best bij te blijven, maar Eddy is overal net even sneller. De laatste stint is wel mijn beste, maar het verandert niets meer aan de stand.
| Race | ||
| 1 | Eddy | 102.38 |
| 2 | Kees | 101.69 |
| 3 | Fred | 101.29 |
| 4 | Dennis | 100.65 |
| 5 | Paul | 97.67 |
| 6 | Willem | 96.47 |
| 7 | Arie | 96.02 |
| 8 | JanWillem | 95.40 |
| 9 | Herman | 91.64 |
| 10 | Karel | 87.09 |
Eddy wint deze “Marble Mania” met een kleine ¾ baan voorsprong op Kees. Fred is als een kind zo blij met zijn derde plek en Dennis is 4e. De bandjes zijn inmiddels van de auto’s afgehaald en bij het klein chemisch afval terechtgekomen. De discussie over schrap resultaten is inmiddels begonnen!
JW.
