We gaan vanavond weer racen met de extreme toerwagens van de Gr5. Alle modellen zijn verplicht uit de Sideways familie en zijn nagenoeg standaard. Dit om het eerlijk te houden en zo zijn de onderlinge verschillen minimaal te noemen. Dan moet je wel even de moeite nemen de auto een 0-beurt te geven, zodat hij tenminste goed op z’n pootjes staat. Al dan niet met de zerogrippers voor. Verder dat de slepers van het zachtere en dunnere soort zijn en de diverse onderdelen van hun te vaste Chinese beklemming worden bevrijdt. Daarnaast is het smeren van belang. Dit alles om een soepele stille auto te krijgen. Uiteraard moet lood uitkomst brengen in het compenseren van de verwijderde magneet. Hierbij ook rekening houdend met de toegenomen grip levels van de nieuwe banden. De neus wil dus de lucht in als je een bocht uitgaat met het gas erop.
12 man zijn vandaag op deze race afgekomen. Ook Erroll is weer eens uit het verre zuiden aan komen waaien. Er wordt al weken getest en iedereen weet wel zo ongeveer wat de auto kan. De enige nieuwe auto die ik zie is die van Herman. De “Art” versie van de BMW 3-serie, een opvallend pittig exemplaar. Erroll heeft ook zo’n auto, net als Paul en dat zijn beide “Fruit of the Loom” livery’s. Met Eddy’s Rodenstock exemplaar erbij zijn dit er al 5! En dan heb je nog Kees en Fred met de BMW M1. BMW is dus nogal aanwezig. Karel heeft de zelfde auto als Arie gekocht, maar dan zoals hij voor het ongeluk was, dus in 1 kleur. Het is de Ferrari 512. Bas en Willem hebben de Capri’s, Dennis en ik hebben tenslotte de Nissans.
Banden: Er zijn wat problemen met de banden, in die zin dat we er nog maar weinig hebben. De Sideways “Hard” banden zijn er in de 18 en de 19mm variant. De laatste tijd merk ik dat de BRM banden van de vorige race “op” zijn. De 8,7’s zijn veranderd in een 9,1 sec. De auto aanpassen heeft natuurlijk geen zin als je weet dat de nieuwe banden hem er weer helemaal bovenop helpen. “Never change a winning horse!”. De topsnelheid met de nieuwe 19 band is in ieder geval weer 35 ipv. de 31 met de oudjes! De veranderde rijhoogte zorgt er ook voor dat er nog amper magneet waarneembaar is.
De keuring: Maître Paul meet en noteert weer geduldig alle APK-punten. Ik hoor geen wanklanken. Ondanks de grote mate van gelijkheid van de auto’s verschillen ze in data toch behoorlijk. Topsnelheid, magneetkracht, eigenlijk best vreemd.
| Kwalificatie | ||
| 1 | Dennis | 8.735 |
| 2 | JanWillem | 8.799 |
| 3 | Kees | 8.859 |
| 4 | Eddy | 8.908 |
| 5 | Bas | 8.943 |
| 6 | Fred | 9.016 |
| 7 | Paul | 9.110 |
| 8 | Willem | 9.220 |
| 9 | Arie | 9.227 |
| 10 | Erroll | 9.578 |
| 11 | Herman | 9.615 |
| 12 | Karel | 10.319 |
Kwalificatie: Uiteraard weer in de omgekeerde volgorde van binnenkomst. Dus van Eddy tot Paul krijgt een ieder 2(!?) minuten de tijd om de bandjes wat in te rubben en intussen een tijd te produceren. Uiteindelijk staan de Nissans bovenaan met Dennis nipt voor mij. Dan vlak daarachter Kees, Eddy, Bas. Allen in de 8. Fred(!?) is de eerste in de 9 voor Paul, Arie, Erroll, Herman en Karel. De eerste 9 binnen een halve seconde.
Race 1: Arie, Herman, Karel en Erroll. Herman gaat er als een kogel vandoor, maar mist wat controle over het onstuimige Beemertje. Ondanks bijna wetenschappelijke tests en uitgebreide instructies op het gebied van de regelaar, blijkt de auto nogal hardleers. Dit mondt uit in nogal wat uitvliegers. Die werken kennelijk nogal aanstekelijk op de anderen. Marshal Willem met name zou het gedurende de hele race ontzettend druk houden! De enige die zich er aan onttrok was Arie, maar ook zijn race wordt ontregelt door de vele trackcalls en bergingsoperaties die voor zijn neus plaatsvinden. In heat 1 zet hij een degelijk 25 op de borden. Herman repareert met zijn snelheid de schade nog een beetje, 24, net als Erroll. In de volgende heat haalt Arie 24, ik denk mede vanwege de capriolen om hem heen. Herman en Karel zitten hier op 19 en 20 rondjes. De 3e heat, ongeveer hetzelfde beeld. Nu heeft Karel er 19 en Herman 20. Erroll komt op 1 tot een nette 24, Arie op 4 weer een 25. In de laatste heat moet Arie alle zeilen bij zetten om in de club van 100 te komen. Ondanks een beslist sterke 25,97 lukt dat dus net niet. Erroll zit daar ruim 6,5 ronden achter, maar hij heeft dan ook maanden niet gereden. De overwerkte marshal Willem mag nu meteen naar de baan voor Race 2.
Race 2: Bas, Paul, Willem dus en Fred. Bij de start zie je het al meteen, dit is “a Different Cookie” zoals de voormalig bondscoach placht te zeggen. Bas, Fred, Willem en Paul op korte afstand van elkaar. Paul kan niet helemaal volgen, maar hij rijdt zijn eigen race en laat zich niet gek maken. 3x 27 op de monitor en Paul daar 2 achter. Heat 2 geeft hetzelfde beeld. De 2 binnenbanen met Bas en Fred dicteren de race met Willem en Paul daar steeds iets achter. 26 voor de snelsten. In heat 3 is Bas de enige die in de 27 zit, voor Fred en Willem met 26 en Paul met 25. De voorsprong van Bas is behoorlijk. Ook is zijn startpositie nu net voorbij het poortje waar die van Fred ervoor is. Fred pakt optisch wel een halve ronde terug, maar het is Bas die met precies een halve ronde voorsprong een serieuze 106,64 laat optekenen. Paul blijft steken in de 98.
Race 3: Dennis, Kees, Eddy en ikzelf. Dit zijn weer allemaal racers die bewezen hebben te kunnen winnen. De 3 eerstgenoemden stuiven ervandoor en ik moet meteen flink aan de bak om bij te blijven. Niks bandjes opwarmen, gaan met die banaan. Gelukkig doet de auto exact wat hij moet doen en net als ik weer “bij” ben klapt Dennis eruit! Kees is loeisnel met de BMW en dat is Eddy ook. Op 4 kan ik ze redelijk bijbenen. Met 28 zet Kees wel meteen de toon! Dennis worstelt vanaf ronde 3 met de auto, die daarvoor niet voor de mijne onder deed. Zijn 22 maakt hem meteen kansloos. Stint 2 met nu de Nissans in de binnenbanen. Dennis heeft weer wat snelheid terug en samen met Eddy en ik zitten we in de 27. Er worden hier en door wat foutjes gemaakt en ik begin uit te lopen. De 26 van Kees vertekend wel een beetje, als bij Fred in de vorige race. De verschillen voorin zijn nogal klein! De tijden die gereden worden zijn 8,7 en 8,8. Officieus heb ik de snelste ronde voorbij zien komen van 8,714. De 3e stint mag ik op 1. Ik krijg de tijden pas na een aantal ronden in de 8,8. De voorsprong die ik heb komt eigenlijk geen moment in gevaar. Alleen Eddy lijkt iets dichterbij te zijn gekropen. De 4e stint op de snelle baan 3 is voor de Nissan geen probleem. Na een foutloze rit mag ik 27,49 bijschrijven. Ik rol uit achter Eddy en Kees, die ik dus bijna op 1 en 2 ronden zet. Dennis heeft nog aardig op weten te halen, maar kan toch achter Arie aansluiten op plaats 8!
| Race | ||
| 1 | JanWillem | 108.49 |
| 2 | Eddy | 107.51 |
| 3 | Bas | 106.64 |
| 4 | Kees | 106.50 |
| 5 | Fred | 106.14 |
| 6 | Willem | 104.15 |
| 7 | Arie | 99.97 |
| 8 | Dennis | 99.71 |
| 9 | Paul | 98.37 |
| 10 | Erroll | 93.15 |
| 11 | Herman | 85.27 |
| 12 | Karel | 83.98 |
Dit was eigenlijk weer een simpele overwinning met de Nissan. Ik hoef nergens tot het gaatje te gaan. De rem staat best laag en de instelling van de agressiviteit – met dank aan mijn 2 nieuwe knoppen van Paul – is erg tam. Ik laat de auto lekker doorrollen, vergelijkbaar met de Classic NSR 908. Ondanks de lage magneetkracht heb ik de hele race grip, geen marbles en mooie rondetijden op alle banen. De snelheid waarmee ik de snelle bochten in kan duiken is geweldig. Dit is goed te zien als ik in gevecht ben. Ik rem niet als laatste, maar ik hou wel meer mijn snelheid vast als ik erin duik.
Een week later heeft Paul zijn meetapparatuur meegenomen en de regelaar van Herman weer onderzocht. Er blijkt toch iets loos aan het apparaat. De remkabel is gebroken met alle kwalijke gevolgen van dien. Na reparatie blijkt het nu weer mogelijk te doen waar de controller voor is bedoeld.
Top verhaal