Blog: Race 4, Gr5 en afscheid van Herman

De landelijke Group 5 serie bestaat helaas niet meer, maar wij gaan bij SRA gewoon door. Dus wordt er door een aantal lieden weer fanatiek getraind. De uitgangspunten zijn simpel: De enige auto’s die mee mogen doen zijn de Racer-Sideways Group 5 auto’s. Alles is nagenoeg standaard op de voorwielen na. Uiteraard mag je wel wat gewichten in het chassis plakken, maar dan ben je er wel.

Er is nog wat gedoe over de reglementen, omdat er verschillende versies in omloop blijken. Niet bijster veel verschil, maar vooral het kapgewicht moet opnieuw gedefinieerd worden. Voor mijn Ferrari maakt dat niets uit, die is en blijft te zwaar, maar anderen zullen wat gewicht bij moeten plakken. En dan is het nog even de vraag: Waar plak je het dan? Ook zijn er wat vraagtekens bij de chassis-schroeven. Hoeveel minimaal? Welke wel, welke niet? De heren van Sideways hebben het er niet gemakkelijker op gemaakt door een aantal varianten van de motor mounts uit te brengen. Er is ook nog de mogelijkheid een extra beugeltje te plaatsen, wat het aantal schroeven weer omhoog brengt.

De strijd om de laatste fracties van seconden haalt bij iedereen het beste naar boven. Nieuwe auto’s zijn er niet, dus worden er soms weer oudjes uit de mottenballen gehaald als geheim wapen. Zelf test ik mijn grijze M1 en door de layout wat aan te passen aan de laatste inzichten blijkt het ding ook gewoon weer heel competitief. Zo ontstaat bij de meesten een luxeprobleem, een soort wie van de 3. Randy is ook weer van de partij en zijn BMW moet weer even inkomen, maar als gewoonlijk loopt het karretje piekfijn.

Het blijft wel gek dat de M3-tjes altijd een merkwaardig rollend-metalig geluid blijven maken. De andere auto’s hebben dat niet. Het doet aan de prestaties niets af. Er worden vooraf 8.5-jes gereden. We gaan eens kijken wat daar van overblijft als we Sideways-Hard banden er op mogen zeten.

Dus door naar de tafel van Paul. De keurmeester die altijd alles ziet. Er is wederom weinig voer voor discussie. Er kan wel worden gekozen tussen 2 bandenmaten. 18 of 19×10. Ik heb het idee dat de 18mm variant favoriet is.

Intermezzo van Herman.

Intussen is Herman binnengekomen met zijn racekoffer en een enorme verhuisdoos met slotcars welke hij in de loop der jaren heeft weten te verzamelen. Herman heeft aangekondigd er mee te stoppen, omdat het na een paar TIA’s o.a. niet meer verantwoord is auto te rijden. Hij is vanavond dan ook in gezelschap van een vriend die zo aardig was hem naar Almere te rijden.

Het is natuurlijk altijd pijnlijk en verdrietig om dit van zo nabij mee te maken. Herman was bij vlagen een erg snelle rijder die je dan erg lastig af kon schudden, als dat al lukte tenminste. Dit ook vanwege zijn gouden hand van auto’s aanschaffen! Bijna zonder uitzondering waren die dingen snel! Hij heeft ze nu allemaal op tafel uitgestald en de meesten zijn van een prijssticker voorzien. Sommigen zijn zelfs nog nieuw in de doos, bij anderen zijn er waarneembare gebruikssporen.

De aanwezigen nemen deze collectie even goed door en er verwisselen meteen al een aantal auto’s van eigenaar. Het is wat veel en onverwachts allemaal en we willen ook nog racen natuurlijk. Herman raakt al aardig vermoeid en besluit huiswaarts te gaan. De spullen blijven staan voor de volgende lichting kooplustigen.

We zullen je blijven herinneren als een aardige, bescheiden slotracer die bovendien zo aardig is geweest ons onderdelenshopje jarenlang te bestieren. De deur van SRA staat altijd voor je open Herman, het ga je goed!

een gedeelte van de collectie van Herman

Kwalificatie: Nu eens kijken wat deze nieuwe banden teweeg brengen als het er echt om gaat. De meeste auto’s gaan erg voorzichtig glibberend van start! Pas na een paar ronden is de 9 sec in zicht . De meesten gaan daar wel onder zitten, maar echt supertijden komen er pas als Dennis zich er mee bemoeit. De rode Nissan pakt de pole van Eddy af met een lage 8.6. Zelf ben ik 3e met een degelijke run uitmondend in een lage 8.7. Fred is een tiende langzamer. Dan volgen Paul en Kees als een soort Siamese tweeling. Randy en Willen completeren het veld.

Race 1: Kees, Randy, Willem en Paul. Laatst genoemde gaat er weer stilletjes vandoor. Willem en Randy blijven goed bij, terwijl Kees op 1 iets toe moet geven. De 2^e stint weer het zelfde beeld. De “Fruit of the Loom” BMW op kop, maar dan nu met Kees er achteraan. Randy en Willem hebben het nog niet voor elkaar en lopen wat achterstand op. In de derde stint trekt Kees de stand weer recht door op baan 4 1x vaker door te komen dan zijn collega’s.

De afsluitende rit brengt de beslissing. Het is Paul die met maar 4 baanstukken weet te winnen! De gelijke kwalificatietijden blijken dus een goede afspiegeling van de racepace. Randy 3^e en Willem als enige nogal fanatiek tapend laatste.

Race 2: Dennis, Fred, JW en Eddy. Hoe houden de banden het? We zagen in race 1 dat naarmate de race vorderde de banden het steeds zwaarder kregen. Veel gedoe met marbels. Die verdwijnen meestal wel weer, maar echt lekker is het niet. Als 4 kogels gaan we er vandoor. Mijn baan 3 is echt lekker en in no time heb ik de kop heroverd en kan ik proberen weg te komen. De andere heren geven echter niets cadeau.

Na een rondje of 6 rolt de Ferrari iets te ver door en kan ik opnieuw beginnen. De mooie snelheid van het begin lijkt ook verdwenen. 27 voor alle 4 is wel gewoon snel. Dennis heeft de leiding. Stint 2, de beide binnenbanen blijven loeihard gaan. Met name Dennis is in vorm. Eddy is de enige die kan volgen. Fred en ik zijn het even kwijt. Moeizaam ploeteren we voort en lopen 2 ronden achterstand op.

In de derde stint gaat Dennis gewoon door -nu op baan 4- met waar hij gebleven was. Weer 27 ronden! Fred en ik zitten daar in de binnenbanen al 1 ronde achter, net als Eddy op 1. In de laatste stint wil het eigenlijk met alle 4 niet meer zo vlotten. De tijden komen amper onder de 9 sec., maar ondanks dat weten we in die laatste stint nog iets uit te lopen op de eerste groep. Eddy is op 3 nog het snelst, maar dat hangt natuurlijk samen met zijn startpositie.

Dennis zit vlakbij en wint zodoende redelijk gemakkelijk. Eddy is 2^e, ook overall. Daarna zijn het Paul en Kees die Fred net voor weten te blijven en ik vind mezelf terug op de 6 plaats. Randy en Willem zitten daar dan nog achter. Het blijkt maar weer dat we een heel competitief veld hebben. Voor mij geldt helaas: “Het waren 6 onvergetelijke ronden”…volgende keer maar weer met de Nissan.